Geen chauffeur en strakingepakte doktershanden
Door: Lia
Blijf op de hoogte en volg Lia
19 Januari 2018 | Gambia, Lamin
Eergisteren hebben we een mooi project hier in het dorp bekeken. Het agricultuurproject.Stichting Lamin heeft een groot stuk grond omgevormd tot groentetuinen waar de vrouwen hun groente voor eigen gebruik en voor de verkoop kunnen verbouwen.Er is een waterput gegraven en met een ingenieus systeem kan er water in een soort bassin gepompt worden. De vrouwen vullen hun emmers uit dit bassin en begieten hun groenteplanten. De vrouwen zijn inmiddels volledig zelfvoorzienend in hun tuinen.He was een mooi gezicht, de groene tuinen te midden van alle dorheid hier.
Vrijdag is meestal een rustige dag, werd ons verteld. Vandaag was echter verre van rustig.Meer dan 30 patiënten kwamen langs met veel voorkomende klachten en hele bijzondere klachten. Daarnaast lagen er ook wat patiënten op zaal. Eén daarvan was een klein meisje van 5 maanden oud. Aan het begin van de week opgenomen met een longontsteking en daardoor een laag zuurstofgehalte in haar bloed.Ze had alle energie nodig om te ademen. Samen met haar moeder lag ze in de hoek van de vrouwenzaal . Een inmiddels bekend tafereeltje.Een rommelig gerafeld laken op het bed. In een hoek van het bed liggen wat plastic tasjes ,met wat eten en drinken voor de moeder, en een paar luiertjes voor het meisje, in een andere hoek een dunne deken , de slippers op de grond.Moeder komt alleen van het bed als ze naar toilet moet.Heeft zolang ze hier is dezelfde kleding aan.Als ze verdrietig is, droogt ze haar tranen met haar hoofddoek.En verder zit ze daar maar, en probeert het zuurstofslangetje, dat in de neus van de baby zit, op de juiste plaats te houden. (eigenlijk past het niet, maar er zijn geen andere maten)Geeft haar kind een drankje als de verpleegkundige de opdracht daarvoor geeft en legt de baby aan de borst . Het meisje krijgt medicijnen via een infuus.Ze knapt niet echt op. Vanochtend nam de arts de beslissing om haar over te plaatsen naar het grote ziekenhuis in Banjul , de hoofdstad.Hij wil haar het liefst met de ambulance vervoeren, zodat ze onderweg ook zuurstof kan krijgen.Echter, is de vaste chauffeur van de ambulance al dagen onbereikbaar. Niemand weet waar hij gebleven is.De ambulance uit de stad kan niet komen, dus laat de arts het meisje gaan met haar moeder, in een plaatselijke taxi (hèt vervoermiddel hier)zonder zuurstof.
Moeder zal haar hoofddoek nog hard nodig hebben.
Waar wij in het van Weel altijd met een telefoon rondlopen en een arts kunnen bellen als we hem/haar nodig hebben, ga je hier degene die je nodig hebt gewoon halen. Je loopt de spreekkamer binnen, en legt je vraag of opmerking voor aan de arts. Vanmorgen wilde ik hem vragen om mee te kijken met een voetwond die ik samen met Lia bij een vrouw aan het verbinden was. We zagen wat pus onder de huid zitten, en wilden graag zijn mening horen. Alhoewel hij het soms wel eens vergeet trok hij nu toch een paar handschoenen uit de doos die op de verbandkamer stond. De handschoenen waren echter maat xs. Ik had al navraag gedaan bij de apotheek, maar vandaag kamen we niet verder dan maat S.De dokter begon toch de uitdaging aan om de handschoenen aan te krijgen.Lia stelde voor om boven in de voorraad te gaan kijken, of er misschien nog een grotere maat voorradig was. Maar dat vond de arts niet nodig. Hij wurmde, en trok en rekte net zolang aan de handschoenen totdat hij ze (na 5 minuten) aan had.Dit alles met een grote glimlach en aangevend dat dit "no problem"was.
Lieve collega's, zien jullie onze dokter C. of dokter van T. al voor je, met handschoenen maar xs??? Ze piepen al als er geen maat 8 is! De arts sneed vakkundig wat dood vlees weg met zijn strak ingepakte vingers . Missie geslaagd!
Morgen lekker weekend. In de ochtend maken we onze kamers schoon (altijd zwarte sopdoeken hier) en daarna willen we naar de markt en dan... afkoelen in het zwembad.
Vrijdag is meestal een rustige dag, werd ons verteld. Vandaag was echter verre van rustig.Meer dan 30 patiënten kwamen langs met veel voorkomende klachten en hele bijzondere klachten. Daarnaast lagen er ook wat patiënten op zaal. Eén daarvan was een klein meisje van 5 maanden oud. Aan het begin van de week opgenomen met een longontsteking en daardoor een laag zuurstofgehalte in haar bloed.Ze had alle energie nodig om te ademen. Samen met haar moeder lag ze in de hoek van de vrouwenzaal . Een inmiddels bekend tafereeltje.Een rommelig gerafeld laken op het bed. In een hoek van het bed liggen wat plastic tasjes ,met wat eten en drinken voor de moeder, en een paar luiertjes voor het meisje, in een andere hoek een dunne deken , de slippers op de grond.Moeder komt alleen van het bed als ze naar toilet moet.Heeft zolang ze hier is dezelfde kleding aan.Als ze verdrietig is, droogt ze haar tranen met haar hoofddoek.En verder zit ze daar maar, en probeert het zuurstofslangetje, dat in de neus van de baby zit, op de juiste plaats te houden. (eigenlijk past het niet, maar er zijn geen andere maten)Geeft haar kind een drankje als de verpleegkundige de opdracht daarvoor geeft en legt de baby aan de borst . Het meisje krijgt medicijnen via een infuus.Ze knapt niet echt op. Vanochtend nam de arts de beslissing om haar over te plaatsen naar het grote ziekenhuis in Banjul , de hoofdstad.Hij wil haar het liefst met de ambulance vervoeren, zodat ze onderweg ook zuurstof kan krijgen.Echter, is de vaste chauffeur van de ambulance al dagen onbereikbaar. Niemand weet waar hij gebleven is.De ambulance uit de stad kan niet komen, dus laat de arts het meisje gaan met haar moeder, in een plaatselijke taxi (hèt vervoermiddel hier)zonder zuurstof.
Moeder zal haar hoofddoek nog hard nodig hebben.
Waar wij in het van Weel altijd met een telefoon rondlopen en een arts kunnen bellen als we hem/haar nodig hebben, ga je hier degene die je nodig hebt gewoon halen. Je loopt de spreekkamer binnen, en legt je vraag of opmerking voor aan de arts. Vanmorgen wilde ik hem vragen om mee te kijken met een voetwond die ik samen met Lia bij een vrouw aan het verbinden was. We zagen wat pus onder de huid zitten, en wilden graag zijn mening horen. Alhoewel hij het soms wel eens vergeet trok hij nu toch een paar handschoenen uit de doos die op de verbandkamer stond. De handschoenen waren echter maat xs. Ik had al navraag gedaan bij de apotheek, maar vandaag kamen we niet verder dan maat S.De dokter begon toch de uitdaging aan om de handschoenen aan te krijgen.Lia stelde voor om boven in de voorraad te gaan kijken, of er misschien nog een grotere maat voorradig was. Maar dat vond de arts niet nodig. Hij wurmde, en trok en rekte net zolang aan de handschoenen totdat hij ze (na 5 minuten) aan had.Dit alles met een grote glimlach en aangevend dat dit "no problem"was.
Lieve collega's, zien jullie onze dokter C. of dokter van T. al voor je, met handschoenen maar xs??? Ze piepen al als er geen maat 8 is! De arts sneed vakkundig wat dood vlees weg met zijn strak ingepakte vingers . Missie geslaagd!
Morgen lekker weekend. In de ochtend maken we onze kamers schoon (altijd zwarte sopdoeken hier) en daarna willen we naar de markt en dan... afkoelen in het zwembad.
-
19 Januari 2018 - 22:00
Dorien :
Hi mam, verdient weekend! Hele mooie verhalen weer!
Xx -
20 Januari 2018 - 11:30
Anne Bogerman:
Hoi Lia!
Elke keer weer leuk om je verhalen te lezen! Je beschrijft het zo goed dat ik het me helemaal in kan beelden. Wat een gave ervaring zeg! Geniet er van.
Liefs Anne -
20 Januari 2018 - 11:39
Anneke Westhoeve:
Kippenvel bij de mevr. met de hoofddoek. Geniet van jullie weekend!! -
20 Januari 2018 - 20:50
Ilse:
Lieve Lia, weer een bericht om stil van te worden.
Misschien sturen we de gynaecologen volgend jaar niet naar de hei, maar naar Gambia. Veel leerzamers....
Word stil van het leed van moeder en kind, moet de moeder bij binnenkomst in het andere ziekenhuis eerst betalen voor ze zorg krijgt?
Geniet erg van je verhalen, de multifunctionele gordijnen waren een succes. Fijn weekend samen -
20 Januari 2018 - 21:26
Bea:
Dappere Lia's.
Fijn jullie extra hulp en liefde daar waar t zo nodig is.
Wat hebben wij t goed. En nog mopperen.
Liefs Bea -
21 Januari 2018 - 10:33
Marlinda:
Hoi Lia,
Wat schrijf je toch mooie verhalen.
Geniet van een welverdiend weekend.
Liefs Marlinda -
23 Januari 2018 - 09:26
Lianne De Kam:
Goedemorgen Lia,
Met veel bewondering lees ik je prachtige reisverslagen,
Een belevenis voor het leven, heel mooi dat je dit doet!
Geniet,
Groetjes Lianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
