Over ons Bob de Bouwer patiëntje en een wilde kat.
Door: Lia
Blijf op de hoogte en volg Lia
12 Januari 2018 | Gambia, Lamin
De eerste week zit erop.We hebben weekend. Ik zit lekker buiten op het terras en luister naar de omgevingsgeluiden. Een kraaiende haan, veel ,heel veel verschillende vogels, het Afrikaanse geklets van de bewoners van het huisje waar we opkijken.Als ik rond kijk zie ik het zand weggetje met 3 kinderen die uit school komen ,Een man met een overvolle kruiwagen, de vuilnisbelt, met daarop wat loslopende geiten en kippen, mango- en Baobabbomen en ik verbaas me, dat ik me in 1 week tijd hier al zo thuis voel.
De afgelopen 2 dagen verliepen iets rustiger dan de woensdag. Er zijn verschillende patiënten opgenomen,2 met Malaria, 1 vrouw die antibiotica per infuus nodig had , een jongetje met uitdrogingsverschijnselen en Abakaba. Abakaba is een jongetje van 2 jaar oud, die gisteren bij moeder op de rug in de draagdoek, op het spreekuur kwam. Je zag meteen dat hij goed ziek was. Hij had een snelle ademhaling, en kreunde daarbij. De arts werd er bijgeroepen en we gingen met het zieke kereltje naar een soort behandelkamer. Hij kreeg zuurstof en en medicijn om te vernevelen (tegen de benauwdheid) en kreeg van een verpleegkundige ( in Nederland doet een kinderarts dit, maar deze verpleegkundige was er zeer bekwaam in) een infuus.
Het jongetje lag daar met zijn Bob de Bouwer broekje aan, roze sokken en een versleten shirtje.Kleren die bij ons zijn afgedankt, weggedaan in de zak van Max of een andere kledingcontainer.Jij gaat het nog moeilijk krijgen met je astma, dacht ik bij mezelf. Hier geldt het recht van de sterkste. Bij ons, een ruime keuze aan medicijnen, behandelmogelijkheden, therapiën. Hier, roeien met de riemen die je hebt. En gelukkig ging het dit keer goed. Vanochtend ging ik als eerste bij de kleine Abakaba kijken, hij sliep samen met zijn moeder in een bed.Had nog steeds een snelle ademhaling maar na een paar uur, kwam er ineens leven in het kereltje en was hij helemaal enthousiast van een potje bellenblaas dat Lia uit een voorraad die hier boven staat, had gehaald.Hij at en dronk weer wat, en liep op een gegeven moment weer lekker rond te drentelen. Gelukkig.
Wat me in dit ziekenhuisje opvalt is, dat iedereen meeleeft met de patiënten die zijn opgenomen.Je moet er niet raar van opkijken als, de apotheekmedewerker, de conciërge/bewaker of de laborant even komt kijken hoe het met iemand gaat.Privay niet aanwezig hier.Ik stel me de situatie dan in mijn eigen van Weel Bethesda voor. Harry van het lab komt even langs bij een patiënt, of Hans de brancardier of Luukje van de receptie. haha. Het zou hèt gesprek onder de koffie zijn!
Wat je ook alleen maar hier meemaakt is de volgende situatie: je komt op zaal om evt. wat schoon te maken en ontdekt dan ineens een vies uitziende zwerfkat op een bed liggen. Het beest heeft zich daar duidelijk lekker genesteld en is niet van plan om op mijn aanwijzingen te vertrekken. Toch maar even iemand er bij gehaald. Iedereen is hier erg bang voor honden en katten (allemaal loslopend en niet fris er uitziend)dus er werd gelijk groot alarm geslagen. Gabriel, de conciërge/bewaker, moest er aan te pas komen. Gewapend met een stok kwam hij binnen. Alle deuren moesten dicht, en het meeste personeel verdween ook (sommigen al gillend)maar achter die deuren. Ik vond het wel boeiend om te blijven kijken, en zag hoe het de conciërge lukte om de kat m.b.v. de stok naar buiten te krijgen.Opluchting alom. Het bed waar de zwerfkat op had gelegen werd verder gelaten zoals het was.Voor het oog zag het er nog wel schoon uit.
Qua hygiëne is het hier ook niet te vergelijken met onze maatstaven. Als we ooit nog eens een klacht krijg, omdat een kraamsuite niet goed schoongemaakt is,ga ik
Zeker, er wordt best veel met handschoenen gewerkt, en handen gewassen. Er zijn wasbakken met een klein blokje desinfecterende zeep. En er is water !!De wasbakken zijn niet superschoon, maar zijn geen handdoekjes om af te drogen (handen drogen erg snel aan de lucht hier) De schoonmaakster veegt en dweilt dagelijks te vloer, maar door het stoffige zand is daar na een haf uur niets meer van te zien.Collega Haddy (een heel leuke verpleegkundige ) vindt het heel belangrijk om s morgens met een doekje over de stoelen en de tafel in de dokters- en consultkamer te gaan Ze legde ons uit dat ze anders bang is voor kruisinfectie. Veegde daarbij met een groezelig vies doekje (dat ze elke dag weer gebruikt) over de stoelen en de tafel. ja, we zijn het helemaal met haar eens. Kruisinfectie moet je zien te voorkomen...
Tot slot nog wat vragen beantwoorden (ik vind het heel leuk om reacties van jullie te lezen.)
Er zijn wel wat verschillen met Kameroen . We hebben hier stromend water, we hebben hier minder muggen (schijnen er vooral in het regenseizoen te zijn) en we hebben tot nu toe nog maar 1 muis en 1 gekko gezien.
We hebben hier een redelijk schone keuken (en we gaan er zelf af en toe met een schuurspons en chloor doorheen) en er is koffie op voorraad!! (weliswaar oploskoffie, maar ik geniet s morgens van mijn bakkie)
De stroom valt vaker uit, gemiddeld wel 6 keer per dag. We weten het technische hok te vinden en weten de schakelaar om naar de noodstroomvoorziening over te schakelen) Onze hoofdlamp hebben we s avonds altijd bij de hand.
Gambianen gaan wel de zee in,(met kleren aan) In Kameroen zag je niemand in het water.
We hebben wifi hier (zolang er stroom is) Echt fijn.
De medicatie voorraad is hier uitgebreider dan de 6 potjes die er in kameroen waren. Alles gesponsord vanuit NL)
Kameroen as overwegend christelijk. Hier leven ook veel moslimmensen. Maar men leeft hier (je bent of christen of moslim) heel vreedzaam naast elkaar.
Voor vandaag weer genoeg getypt.Het is etenstijd.
De afgelopen 2 dagen verliepen iets rustiger dan de woensdag. Er zijn verschillende patiënten opgenomen,2 met Malaria, 1 vrouw die antibiotica per infuus nodig had , een jongetje met uitdrogingsverschijnselen en Abakaba. Abakaba is een jongetje van 2 jaar oud, die gisteren bij moeder op de rug in de draagdoek, op het spreekuur kwam. Je zag meteen dat hij goed ziek was. Hij had een snelle ademhaling, en kreunde daarbij. De arts werd er bijgeroepen en we gingen met het zieke kereltje naar een soort behandelkamer. Hij kreeg zuurstof en en medicijn om te vernevelen (tegen de benauwdheid) en kreeg van een verpleegkundige ( in Nederland doet een kinderarts dit, maar deze verpleegkundige was er zeer bekwaam in) een infuus.
Het jongetje lag daar met zijn Bob de Bouwer broekje aan, roze sokken en een versleten shirtje.Kleren die bij ons zijn afgedankt, weggedaan in de zak van Max of een andere kledingcontainer.Jij gaat het nog moeilijk krijgen met je astma, dacht ik bij mezelf. Hier geldt het recht van de sterkste. Bij ons, een ruime keuze aan medicijnen, behandelmogelijkheden, therapiën. Hier, roeien met de riemen die je hebt. En gelukkig ging het dit keer goed. Vanochtend ging ik als eerste bij de kleine Abakaba kijken, hij sliep samen met zijn moeder in een bed.Had nog steeds een snelle ademhaling maar na een paar uur, kwam er ineens leven in het kereltje en was hij helemaal enthousiast van een potje bellenblaas dat Lia uit een voorraad die hier boven staat, had gehaald.Hij at en dronk weer wat, en liep op een gegeven moment weer lekker rond te drentelen. Gelukkig.
Wat me in dit ziekenhuisje opvalt is, dat iedereen meeleeft met de patiënten die zijn opgenomen.Je moet er niet raar van opkijken als, de apotheekmedewerker, de conciërge/bewaker of de laborant even komt kijken hoe het met iemand gaat.Privay niet aanwezig hier.Ik stel me de situatie dan in mijn eigen van Weel Bethesda voor. Harry van het lab komt even langs bij een patiënt, of Hans de brancardier of Luukje van de receptie. haha. Het zou hèt gesprek onder de koffie zijn!
Wat je ook alleen maar hier meemaakt is de volgende situatie: je komt op zaal om evt. wat schoon te maken en ontdekt dan ineens een vies uitziende zwerfkat op een bed liggen. Het beest heeft zich daar duidelijk lekker genesteld en is niet van plan om op mijn aanwijzingen te vertrekken. Toch maar even iemand er bij gehaald. Iedereen is hier erg bang voor honden en katten (allemaal loslopend en niet fris er uitziend)dus er werd gelijk groot alarm geslagen. Gabriel, de conciërge/bewaker, moest er aan te pas komen. Gewapend met een stok kwam hij binnen. Alle deuren moesten dicht, en het meeste personeel verdween ook (sommigen al gillend)maar achter die deuren. Ik vond het wel boeiend om te blijven kijken, en zag hoe het de conciërge lukte om de kat m.b.v. de stok naar buiten te krijgen.Opluchting alom. Het bed waar de zwerfkat op had gelegen werd verder gelaten zoals het was.Voor het oog zag het er nog wel schoon uit.
Qua hygiëne is het hier ook niet te vergelijken met onze maatstaven. Als we ooit nog eens een klacht krijg, omdat een kraamsuite niet goed schoongemaakt is,ga ik
Zeker, er wordt best veel met handschoenen gewerkt, en handen gewassen. Er zijn wasbakken met een klein blokje desinfecterende zeep. En er is water !!De wasbakken zijn niet superschoon, maar zijn geen handdoekjes om af te drogen (handen drogen erg snel aan de lucht hier) De schoonmaakster veegt en dweilt dagelijks te vloer, maar door het stoffige zand is daar na een haf uur niets meer van te zien.Collega Haddy (een heel leuke verpleegkundige ) vindt het heel belangrijk om s morgens met een doekje over de stoelen en de tafel in de dokters- en consultkamer te gaan Ze legde ons uit dat ze anders bang is voor kruisinfectie. Veegde daarbij met een groezelig vies doekje (dat ze elke dag weer gebruikt) over de stoelen en de tafel. ja, we zijn het helemaal met haar eens. Kruisinfectie moet je zien te voorkomen...
Tot slot nog wat vragen beantwoorden (ik vind het heel leuk om reacties van jullie te lezen.)
Er zijn wel wat verschillen met Kameroen . We hebben hier stromend water, we hebben hier minder muggen (schijnen er vooral in het regenseizoen te zijn) en we hebben tot nu toe nog maar 1 muis en 1 gekko gezien.
We hebben hier een redelijk schone keuken (en we gaan er zelf af en toe met een schuurspons en chloor doorheen) en er is koffie op voorraad!! (weliswaar oploskoffie, maar ik geniet s morgens van mijn bakkie)
De stroom valt vaker uit, gemiddeld wel 6 keer per dag. We weten het technische hok te vinden en weten de schakelaar om naar de noodstroomvoorziening over te schakelen) Onze hoofdlamp hebben we s avonds altijd bij de hand.
Gambianen gaan wel de zee in,(met kleren aan) In Kameroen zag je niemand in het water.
We hebben wifi hier (zolang er stroom is) Echt fijn.
De medicatie voorraad is hier uitgebreider dan de 6 potjes die er in kameroen waren. Alles gesponsord vanuit NL)
Kameroen as overwegend christelijk. Hier leven ook veel moslimmensen. Maar men leeft hier (je bent of christen of moslim) heel vreedzaam naast elkaar.
Voor vandaag weer genoeg getypt.Het is etenstijd.
-
13 Januari 2018 - 11:35
Pa:
Dag Lia
Met smaak lees ik telkens je verslag,echt spannend en begrijpelijk.
Zou je zelf(is andermans werk) niet eens lekker die tent een goeie beurt willen geven zodat alles lekker schoon is en fris ruikt?. T is te ver weg anders zou ik graag een keer willen doen.
Voeten vegen als ze binnen komen zal wel niet veel gebeuren en ja dan wordt het dweilen met de kraan open.
Die stroom uitval is wel vervelend(6x per dag) zit er ergens een apparaat wat de storing veroorzaakt of zijn de zekeringen te licht.? (zou graag even willen kijken m;n handen jeuken)
Nu vrij weekend dus kunnen jullie samen genieten . Je moet eerst nog wat boodschappen doen bij AH of krijg je al je eten uit de bedrijfskeuken?
Veel plezier en veel succes en de groeten aan Lia.
Pa -
13 Januari 2018 - 17:39
Hanna:
Hey Lia,
Tjonge, tjonge wat een verschil, met verbazing gelezen.
Gr Hanna. -
15 Januari 2018 - 16:07
Nel:
Hee lia ,
Jullie zullen wel idd verschillen zien met hygiene van daar en hier .
( mijn neef en zn vrouw waren is een periode van 9 mnd in afrika ,zij als kinderarts en hij als verpleegkundigen.
Maar uit gebrek aan personeel was hij ineens ,,arts,, om bevallingen te doen!iederen moest gewoon helpen Zij vertelde dat ze ook regelmatig baby s verloren ,
Idd wat jij zegt de sterkste overleven .en slechte hygiene
Je doet wat je kan om te helpen.
Goed van jullie dat jullie dit doen . Misschien kunnen ze veel van jullie leren als je de mogenlijkheid hebt om dat te kunnen laten zien met de middelen die je hebt.
Geeft denk wel veel voldoening
Veel (werk) plezier ! groetjes nel -
15 Januari 2018 - 18:25
Coby:
Hoi Lia,
Je doet weer een hele ervaring op lees ik. Bijzonder hoor. Raar idee dat je daar lekker in je zomerjurk loopt. Ben nu al benieuwd naar je volgende verslag. Veel plezier! -
15 Januari 2018 - 18:55
Anneke Westhoeve :
Hoi Lia
Geweldig om te lezen!!
Groetjes Anneke -
15 Januari 2018 - 21:41
Annemieke:
Hoi Lia,
Wat een belevenissen weer, zullen wel lange werkdagen zijn zeker?
Er komt heel wat aan diverse patiënten binnen!
En dat materiaal wat nu vakkundig door jullie uitgezocht wordt is dat dan verkeerd opgestuurd of heeft het daar te lang gestaan?
Kan me je gevoell wel voorstellen, dan zijn giften wel een beetje met een rare bijsmaak....
Is het met de warmte een beetje te doen, slapen?
Het is vast zoals je al beschrijft de vermoeienissen en ervaringen van de dag zorgen vast voor een diepe slaap!
En morgen maar weer fris en gezond op!
Leuk al je verhalen, tot snel!
Groetjes,
Annemieke -
16 Januari 2018 - 11:35
Moon:
Lieve Li,
met respect lees ik jouw verhalen. Je hebt een roeping gemist, het is een verrijking jouw verhalen te lezen. Dat van die suites zal ik onthouden en wat betreft het meeleven van alle disciplines , mogelijk nog een uitdaging voor het van weel? Werkgroep bezinning is mogelijk iets voor jou? Wat een rijkdom al die ervaringen, neem ze mee ,deel ze... ik kijk uit naar je volgende verhalen. liefs Moon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
