start
Blijf op de hoogte en volg Lia
09 Januari 2018 | Gambia, Lamin
Op onze bovenverdieping met eigen kamer voelen we ons al helemaal thuis.Het douchen onder het "piesstraaltje"ervaren we als heerlijk en de voortdurend zwarte voeten zien we niet meer.
Aan één kant voelt het wat vreemd, om met mijn van Weel Bethesda uniform hier rond te lopen, aan de andere kant kun je zo maar een Gambiaanse verpleegkundige met een uniform van kraamcentrum de Waarden of het Reinier de Graafziekenhuis logo tegen komen.(allemaal gekregen)
De werkdagen beginnen hier om 8 uur. Dat is zeer luxe, zeker als je bedenkt dat mijn reistijd 30 seconden bedraagt, ik geen parkeerproblemen heb, en mijn uniform al thuis aan kan trekken.
De eerste patiënten zitten, hangen of liggen dan vaak al op de houten banken in de lange gang, alwaar ze wachten op een intake , een laboratoriumbezoek of een artsenbezoek. Het exacte begintijdstip van het personeel is nogal wisselend. Het druppelt zo,n beetje binnen of liever gezegd, het sloft naar binnen. Ik ben het Nederlandse tempo nog gewend, en loop flink door de gang of de trap op, maar qua temperatuur is het veel slimmer, om alles een versnelling lager te doen. Ik doe mijn best, en eerlijk gezegd, s middags laat je het wel om hard te lopen. Het is dan behoorlijk warm hier, zo rond de 33? graden. Toch vind ik het tot nu toe goed te doen. Er is wat wind, en in de schaduw is het goed te doen.
Maar even terug naar het werk. Gisteren heb ik de hele dag met een verpleegkundige samen de intakes gedaan. De kliniek functioneert hier voor een groot deel ook als een soort polikliniek/ huisartsenpraktijk. Mensen komen met allerlei klachten binnen, betalen eerst een bedrag en komen dan bij de verpleegkundige, die bloeddruk, pols, temp,opneemt en het BMI berekent. Vervolgens vraag je naar de klachten. Alle gegevens schrijf je in het patiënten dossier ( haha een heel mooi woord voor 1 velletje papier, waar je de gegevens opschrijft. Het woord elektronisch patiëntendossier( of HIX voor mijn collega`s ) is hier een duizenden kilometers ver van mijn bed show.
Vervolgens bepaal je of de patiënt naar het lab moet om bloed te laten prikken of gelijk door kan naar de arts. De patiënt moet wel eerst weer langs de receptie om hier voor te betalen.
Het is leuk,vermoeiend en leerzaam om te doen. Al was het alleen al om weer nieuwe Engelse woorden te leren. Veelgehoorde klachten zijn: buikpijn, hoesten, slapeloosheid, koorts,nog meer buikpijn en kiespijn.
Er wordt veel op malaria getest.
Het ziekenhuis heeft 3 kleine afdelingen. Een mannen, een vrouwen en een kinderafdeling met elk 6 bedden. Op dit moment liggen er 2 mannen.De rest is leeg. Omdat er gen operaties gedaan worden in deze kliniek liggen er voornamelijk interne patiënten. (malaria, diabetes, longproblemen) Als verpleegkundige ben je meest technisch bezig, zoals infusen geven,(zelfs bij kleine kinderen) medicijnen geven, wonden behandelen. De basiszorg doet de familie, die dag en nacht in de buurt
is van de patiënt is.
1 keer per 14 dagen houden ze open dag voor moeders met baby`s en zwangerschapscontroles. Vandaag was dit het geval. Erg leuk om al die kleurige moeders, met baby,s op hun rug te zien.
Een volgende keer weer verder over het werk.
Tot slot nog even een paar dingen doorgeven uit mijn andere wereld. Ik kan bijna niet meer voorstellen dat het in NL nu koud en nat is. De kerst en Oud en Nieuw lijken me zoooo ver weg.Ik kan er niet over uit, wat voor verschillen je hier ziet ,tussen de (luxere kuststrook met 5 sterren hotels, badgasten, restaurants enz, en nog geen kilometer daarvandaan het echte donkere Afrika. Golfplaten hutjes, met smoezelige kinderen en volwassenen daaromheen, drukte, lawaai, viezigheid, heel veel uitlaatgassen, stof en zand en nog veel meer stof, vuilnisbelten met erop spelende kinderen, en loslopende geiten.
Ik weet het, ik zie het maar ik vat het (nog)niet.
-
09 Januari 2018 - 23:05
Leen Groeneveld:
Pa
Ik bewonder je Lia als ik dit allemaal lees maar wel spannend. Ik denk niet dat je er veel van in Nederland van kan gebruiken.
Probeer het beste er maar van te maken en pas goed op je zelf
Gr.Pa -
10 Januari 2018 - 11:23
Henk:
Hoi Lia,
Een prachtige impressie van jouw leven en werken in de vreemde. Leuk om het allemaal te lezen!
Wat ik me afvroeg was of er een groot verschil is tussen Kameroen en Gambia.
Veel van wat je schrijft, zal niet nieuw voor je zijn, maar misschien zijn er toch duidelijke verschillen?
Ik lees het wel eens....
Groetjes
Henk -
10 Januari 2018 - 14:50
Leoni:
Hoi Lia,
Wat ontzettend leuk om te lezen wat jullie al allemaal meegemaakt hebben. Klinkt weer als een bijzonder avontuur! Heel veel succes daar! Super dat jullie dit doen samen!
Groeten aan mijn moeder;)!
Liefs Leoni -
10 Januari 2018 - 16:52
Elna:
De bedden zien er best modern uit op de foto. Absurd het contrast van toerisme en armoede. Maar de mensen zijn er vast niet minder blij om. Zo te lezen ben je al weer lekker ingeburgerd. Dikke kus -
10 Januari 2018 - 19:53
Annemarie:
Haha, nieuwe taak voor jou: HIX introduceren;-)
Wat een ervaring doe je op. Heel wat breder dan in Dirksland.
Zet 'em op en ik lees je verslagen met veel plezier!
Groetjes Annemarie -
13 Januari 2018 - 17:33
Hanna:
Hey Lia, idd wat een verschil, dat wij toch zo luxe leven, daarvan hebben wij geen enkel besef. En idd , je moet je tempo aanpassen bij deze hitte.
Gr Hanna.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley