Dagritme en multifunctionele gordijnen - Reisverslag uit Lamin, Gambia van Lia Groeneveld - WaarBenJij.nu Dagritme en multifunctionele gordijnen - Reisverslag uit Lamin, Gambia van Lia Groeneveld - WaarBenJij.nu

Dagritme en multifunctionele gordijnen

Door: Lia

Blijf op de hoogte en volg Lia

17 Januari 2018 | Gambia, Lamin

Dit keer geen al te spannende verhalen ,maar beantwoording van vragen van jullie kant.Omdat ik een dagtaak zou hebben aan het beantwoorden van vragen of reageren op berichten doe ik het maar op deze manier. Dat wil niet zeggen dat ik jullie berichten niet lees, of wil beantwoorden. Ik vind het juist superleuk om reacties te krijgen.

Vandaag de eerste koude dag meegemaakt.(25 graden)Toen ik wakker werd lag ik zowaar onder mijn laken i.p.v. grotendeels zonder laken.Omdat de ventilator nogal lawaai maakt heb ik hem `s nachts niet aanstaan.Bovendien is dit door de regelmatige stroomuitval ook niet handig. Te pas en te onpas stopt dat ding er weer mee.
Terwijl ik even lekker van de frisse lucht buiten genoot,(zonder vest of wat dan ook) voor het begin van mijn dienst, zag ik personeel en patiënten rondlopen met truien en vesten aan, dikke corduroy broeken en ook een bontmuts en een vaaloranje unoxmuts heb ik voorbij zien komen.
De dagdienst begint hier om 8 uur en duurt tot 14 uur. Dat lijkt kort ( is het op zich ook wel) maar vrijwel iedereen werkt hier 6 dagen per week, dus je maakt toch weken van 36 uur. Daarnaast hebben veel mensen nog een ander baantje in de middag.Omdat wij het werken in de warmte minder gewend zijn, we veel nieuwe indrukken krijgen en ook het Afrikanse engels, energie vraagt, zijn we blij met deze werkdagen.Een officiële pauze heb je niet , maar wij veroorloven ons tussendoor een kwartiertje voor de koffie.( absoluut noodzakelijk voor mijn functioneren natuurlijk haha) Soms nemen we een thee of koffie mee voor de arts of verpleegkundige waar we mee werken. Dit waarderen ze enorm, en heeft als goede bijkomstigheid dat ze uit hun middagdip gehaald worden.
Als we na het werk boven op onze verdieping zijn, eten we eerst iets en gaan dan lezen, naar het strand of houden ons dan nog een poos bezig met het uitzoeken en sorteren van al die dozen die hier staan.We hopen tegen de tijd dat we vertrekken, de gang er weer enigszins strak uitziet.
De middagdienst duurt van 14 uur tot 20 uur en de nachtdienst werkt van 20 uur tot 8 uur, waarbij ze tussendoor, als er niets te doen is, mogen slapen.
Door de weeks wordt er voor ons gekookt.Het menu bepalen we in overleg. Soms eten Lia en ik samen, regelmatig eet Annemieke ( directeur) mee.Het eten is prima, wel wat vetter en zouter dan we gewend zijn. Het vet kan geen kwaad, want we vallen, door de warmte? toch wel een beetje af. Het zout kan geen kwaad, want dat is lekker bij het vele waterdrinken.Echt veel groente eten we niet, of alleen kleine porties. Het menu bestaat uit rijst, noedels, aardappels, met meestal kip of vis of gehakt, met kruiden, en uien en soms dus wat groent. We vinden het meestal erg lekker, en alleen al het feit dat er voor je gekookt wordt is heerlijk. Verder is er ook altijd fruit en in een koekdoos zitten kaakjes. Door ervaring uit Kameroen zijn we wel wat huiverig voor vlees of melkproducten. Ook al staat het in de koelkast, je weet nooit hoe lang het in de warmte onderweg geweest is, en door stroomuitval valt de koelkast ook regelmatig uit,Als er iemand thuis is, zet diegene de stroom over op de generator, maar als er niemand is.. In iedere geval heb ik gisteren mijn eerste darmprobleemdag gehad.Gelukkig niet heel heftig, maar toch even vervelend,vooral ook omdat je energiepeil tot nul zakt. Gelukkig is het vandaag weer een stuk beter en ook de energie is weer terug.

We lopen nog wel veel mee met een arts of verplegkundige, maar doen ook al taken zelfstandig, zoals wonden verbinden, (iv) medicatie geven, en helpen bij de intakes.
Alhoewel we zoals ik al eerder geschreven heb, soms een beetje moedeloos worden van het omgaan met hygiëne, hebben we ook bewondering voor de werkwijze van de verpleegkundigen hier. Het creatief en zuinig omgaan met materiaal, niets verspillen , inzicht in ziektebeelden, en het kunnen prikken van infusen zelf bij de meest uitgedroogde patiënt of bij baby,s, vind ik bewonderenswaardig.
Alhoewel we nog geen bevalling hier hebben meegemaakt, merk ik, dat ik dat niet eens erg mis. Alle andere dingen zijn ook boeiend om te zien en te doen. Vandaag bijv. een heftige gordelroos gezien,verschillende ontstoken wonden, en een soort zweren op een kinderhoofd.
Dat er elke dag wel weer een situatie voorbijkomt waarbij ik me verbaas, bewijst het volgende waargebeurde verhaal.
In elke kamer staat een wastafel met een (meestal) lekkende koudwaterkraan. Daarbij ligt een brokje ontsmettende zeep. Handen wassen gebeurt hier regelmatig, maar omdat er geen handdoeken , laat staan papieren droogdoekjes zijn, worden de handen aan de lucht gedroogd. Dit gaat hier best snel. Maar als je echt haast heb, was je gewoon je handen en droog je ze daarna af aan de ernaast hangende gordijnen.. Zou de kleur van de gordijnen daarom donkerbruin zijn?

  • 17 Januari 2018 - 19:45

    Joke Groeneveld:

    Lia zal ik wat handdoeken opsturen? Als die gordijnen iedere dag gewassen worden kan het wel daarmee!!!

    Groetjes Ma

  • 17 Januari 2018 - 20:59

    Elna:

    Hoi lieven
    Wat is het toch leuk om al je verhalen te lezen en al de spannende dingen die je meemaakt. Dat hebben we niet boven op die bergen. In het van Weel zijn er momenteel geen spannende dingen gebeurd. Als het goed is wel een nieuwe collega per 1 april. Een oude collega van mij en Lianne.
    Bizar dat het leven zo verschillend kan zijn, wat zijn wij toch bevoorrecht dat wij Nederland leven.
    Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal en foto's.
    Dikke kus

  • 17 Januari 2018 - 20:59

    Elna:

    Hoi lieven
    Wat is het toch leuk om al je verhalen te lezen en al de spannende dingen die je meemaakt. Dat hebben we niet boven op die bergen. In het van Weel zijn er momenteel geen spannende dingen gebeurd. Als het goed is wel een nieuwe collega per 1 april. Een oude collega van mij en Lianne.
    Bizar dat het leven zo verschillend kan zijn, wat zijn wij toch bevoorrecht dat wij Nederland leven.
    Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal en foto's.
    Dikke kus

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Lia

Voor de tweede keer naar Afrika. Nu naar Gambia.

Actief sinds 19 Dec. 2017
Verslag gelezen: 296
Totaal aantal bezoekers 9642

Voorgaande reizen:

05 Januari 2018 - 02 Februari 2018

Een maand naar Gambia

Landen bezocht: